У маім дзяцінстве не было піянераў, але была школьная форма. Я не любіла, але любіла апранаць яго на святы, тады фартух стаў белым, а не чорным, і мама ўплятала ў мае тонкія косы валасоў вялікія белыя банты. У 7-8 класе адмянілі школьную форму, але дырэктар не пераставаў панаваць над вучнямі: на ўроках дзяжурным даводзілася адмываць на падлозе чорныя сляды ад абутку. Вучні яго не любілі, а настаўнікі і бацькі казалі «за вочы», што вонкава ён вельмі падобны да першага прэзідэнта Беларусі.

Форма, школьная ці любая іншая, - сімвал падпарадкавання сістэме. Працуючы з уніформай, я прапрацоўваю стэрэатыпы і трансфармую іх у міфічныя вобразы.