Апісанне праекта:

Калі пачынаецца фатаграфія? Калі фатограф цэліцца ў відашукальнік, плануючы захаваць штосьці? Калі націскае кнопку спуску засаўкі? Калі праяўлены негатыў ці калі гатовы адбітак? Для мяне заўсёды самым містычным момантам у фатаграфіі з'яўляецца атрыманне негатыву, калі адразу ж пасля траплення адлюстраваных прамянёў святла на адчувальны пласт атрымліваецца першапачатковы, пакуль яшчэ ўтоены малюнак.

Гэты момант "сутыкнення", дзе з дапамогай святла рэальнасць тычыцца плёнкі, пакідае свой адбітак, і з'яўляецца асноватворнай уласцівасцю прыроды фатаграфіі. Менавіта зыходзячы з гэтага, негатыў, у маім разуменні, уяўляе сабою значна большую каштоўнасць, калі гутарка заходзіць аб прыродзе фатаграфіі, аб сувязі яе з навакольнай рэчаіснасцю і часам. Калі казаць аб фатаграфіі, як аб бесстароннім сведцы, дакуменце падзеі, то наўпрост гэтыя катэгорыі суадносяцца бліжэй і дакладней менавіта з першаснай выявай негатыва. Уся сутнасць і сакрамэнт выслізгвалага моманту - у адрозненне ад моманту вырашальнага - заключана ў негатыве і зусім не толькі ў яго бачнай, візуалізаванай часткі. Так, негатыў, з'яўляючыся сведкам таго, што адбылося, акрамя самога малюнка (якое ў наступным мы перавядзем у зручнаважны пазітыў, павялічым, адкадрыруем, падправім) нясе яшчэ і пэўны пасляслоўе кантакту з рэальнасцю, у той час як гатовы фотаадбітак паказвае нам толькі карцінку таго, як яна прыблізна выглядала ці як яе хоча паднесці фатограф, пераследуючы свае творчыя мэты.

Як бы дзіўна гэта не прагучала, але гледачу, які "кантактуе" з негатывам, пры вызначанай стараннасці і жаданні магчыма адчуць тую ўзаемасувязь, той кантакт з рэальнасцю, якую выпрабоўваў фатограф падчас здымкі...

Крыніца: maximdosko.com