Большасць работнікаў культуры апынуліся ў «ліпкай падлозе» — на нізкааплатнай працы з незразумелымі прафесійнымі абавязкамі без перспектыў кар'ернага росту. У «Куратар павінен», паказаным у 2018 годзе на выставе ў майстэрні Антаніны Слабодчыкавай і Міхаіла Гуліна, праблематызуецца тэма нябачных і незразумелых абавязкаў куратара, а таксама, часцей за ўсё, жаночай працы. У гэтым мастацкім творы куратар выставы паказана, як мые падлогу і радыятары галерэі, то бок выконвае пераважна жаночыя хатнія справы. Куратар аказваецца не прафесійным акцёрам, які адказвае за распрацоўку канцэпцыі, пабудову камунікацыі з мастаком і фармаванне экспазіцыі, якая з’яўляецца нематэрыяльнай дзейнасцю, а ўключаны ў сістэму мастацтва з самага яе нізу і выконвае малакваліфікаваныя і замест гэтага нізкааплатную працу.

Антаніна Сцебур, «Сучаснае мастацтва як палітычная сцэна: жанчына ў беларускім культурным полі», часопіс pARTisanka, №34, 2020.