engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

bel Няпоўны аўтаматычны пераклад

Каментаваныя ландшафты

Ігар Саўчанка 1994–1995
-1- //4.94-33, Тая, якая ўжо ідзе яму насустрач і зараз здасца з-за гэтага павароту //4.94-35, Дрэва ля павароту, дзе іх зараз заспее гэты дождж //4.94-23, Тая, якая ўжо чакае яго на іх паляне за гэтым паваротам //4.94-34, Тая, якая зараз адкрые сваё акно яму насустрач //4.94-27, Здымак, зроблены ім у чаканні пакуль яна не з'явіцца з-за тых далёкіх дрэў //4.94-20, Здымак, зроблены ім калі яе светлую сукенку ўжо амаль не было відаць з-за тых далёкіх таполяў //4.94-1, Здымак, зроблены ім пакуль яе песьня яшчэ даносілася з іншага берага //4.95-15, Святло яе акна, які змешваецца з рэшткамі дзённага святла, дапамагаючы данесці гэты малюнак да аб'ектыва яго камеры //4.95-16, Спроба перахапіць знясіленае сонечнае святло, якое накіравалася да яе акна ў надзеі знайсці там прытулак да заўтрашняй раніцы //-2- //4.94-65, Тое запаветнае месца, да якога вядзе гэтая дарога //4.94-22, Дарога да далёкага лесу, у якім мінулай ноччу раз-пораз мігацеў агеньчык //4.94-39, Дождж, які вітаў яго двойчы ў той дзень на гэтым месцы //4.94-43, Вецер, які не пажадаў быць сфатаграфаваным і сціхлы ў той момант, калі ён рабіў гэты здымак //4.94-2, Вецер, які сцішыўся пасля заходу сонца, падрыхтаваўшы гэтае возера да найлепшага ўспрымання месячнага святла //4.94-36, Які баіцца дагадзіць у гэтую каляіну на шляхі ў далеч светлую //5.95-2, Спроба разабраць якое з гэтых аблокаў _ сапраўды спадарожнае //5.95-3, Воблака, прызнанае спадарожным //4.95-24, Аб узгодненасці напрамкаў ветру, плыні ракі і сонечнага святла //-3- //4.94-38, Месяц, які любіць праходзіць над гэтым месцам, будучы схаваным за аблокамі //4.94-29, Месяц, які сёння ўначы будзе стаяць проста над гэтай дарогай //4.94-26, Месяц, які сёння ўначы абыдзе гэтае поле бокам //4.94-37, Месяц, да з'яўлення якога хацеў паспець гэты снег //4.94-40, Месяц, які хацеў яшчэ заспець гэты снег //4.94-41, Лес, які амаль зусім не змяніўся пасля таго, як мінулай ноччу на яго ва ўпор свяціў нізкі месяц //-4- //4.94-53, Святло, якое не ведае яшчэ, што ён памыліўся, выбраўшы гэтую дарогу //4.94-60, Святло восеньскага дня, які ціха блукаў учора ўздоўж гэтага берага //11.94-6, Святло, які пазбягае прамога шляху ў аб'ектыў і які трапляе туды, толькі адлюстроўваючыся ад навакольных прадметаў //11.94-7, Усё тое ж святло, як заўсёды пазбягае прамога шляху ў аб'ектыў і які трапляе туды, толькі адлюстроўваючыся ад навакольных прадметаў //4.95-2, Спроба распазнаць намер сонечнага святла //4.95-17, Усё тое, што, змяшаўшыся з сонечным святлом, дапамагло данесці гэты малюнак да аб'ектыва камеры //4.95-18, Усё тое, што вызначыла шлях сонечнага святла да аб'ектыва камеры ў момант спуску засаўкі //4.95-26, Спроба распазнаць намер сонечнага святла //-5- //4.94-12, Лёгкі марозік таго сакавіцкага вечара, які згусціў старую змазку засаўкі яго камеры //4.94-11, Пылінка, якая пракралася ўнутр камеры і паспела такі апынуцца на плёнцы як раз у той момант, калі які адлятае птушка была ўжо ў самога боку кадра //4.94-4, Слабае святло яшчэ не зусім згусцелых змяркання, усё ж паспеў злёгку засвяціць гэтую плёнку за той кароткі час, калі ён, забыўшыся пра яе, адкрыў і, апамятаўшыся, хутка зачыніў камеру //4.94-16, Брэх сабак з блізкай вёскі, ледзь чутны ў густым змроку //4.94-17(2), Першы(другі) з двух здымкаў, зробленых з вытрымкай "ад рукі", адлічанай па двух дажджавых кроплях, якія ўпалі адзін за адным на сухія яловыя іголкі //5.94-8, Дзіўнае адчуванне ад чагосьці, прамільгнуў толькі што справа над травой //4.94-3, Нешта, прамільгнулае толькі што ў небе над дрэвамі //4.94-7, Нешта, што трапіла яму ў вока і прымусіла зрабіць гэты кадр амаль на хвіліну пазней, чым ён таго хацеў //-6- //4.94-62(2), Ландшафт, які праз шэсць хвілін будзе сфатаграфаваны з гэтага пункту гэты раздзел змяшчае тэкст //-7- //4.94-55, Доўгі ланцуг падзей, пачатак якога _ учорашні выбар вясновым святлом гэтай дарогі //4.94-56, Доўгі ланцуг падзей, дзе першае звяно _ цень, які заўтра слізгане па гэтай дарозе ад вялікай чорнай птушкі, якая пралятае над лесам //4.94-58, Доўгі ланцуг падзей, пачатак якога _ вецер з-пад крылаў гэтай птушкі, калі яна садзілася на дрэва //4.94-57, Доўгі ланцуг падзей, дзе першае звяно _ шум крылаў адной з птушак, якая зараз узляціць з гэтага дрэва //4.94-44, Той "вырашальны момант" у мінулым, які абумовіў, што цяпер ён ужо не заспее вялікага белага аблокі, толькі што які адлюстроўваўся ў гэтым возеры //4.94-54, Той "вырашальны момант" у мінулым, які абумовіў, што цяпер ён яшчэ заспее гэта ўжо амаль зусім расталае воблака //-8- //4.94-45, Доўгі ланцуг усіх падзей, якія прывялі да з'яўлення гэтага здымка //4.94-47, Доўгі ланцуг падзей, пачатак якога _ з'яўленне гэтага здымка //4.94-63, Доўгі ланцуг падзей, адно з якіх _ з'яўленне гэтага здымка //5.94-5, Усё тое, што прывяло да з'яўлення гэтага здымка //5.94-6, Усё тое, што зрабіла немагчымым пазбегнуць з'яўлення гэтага здымка //5.94-12, Усё тое, што спрабавала, але не змагло прадухіліць з'яўленні гэтага здымка //4.94-64, Той "вырашальны момант" у мінулым, які абумовіў з'яўленне гэтага здымка //4.94-46, Той "вырашальны момант" у мінулым, пасля якога з'яўленне гэтага здымка стала ўжо непазбежным //5.94-11, Тое, яшчэ далёкае і невядомае, але ўжо непазбежнае падзея, да якога няўхільна прывядзе з'яўленне гэтага здымка //5.95-4, Тое, яшчэ далёкае і невядомае, але ўжо непазбежнае падзея, да якога няўхільна прывядзе з'яўленне гэтага здымка //4.95-14, Ці дапаможа адбельванне пазбегнуць той далёкай і яшчэ невядомай падзеі, да якой павінна было няўхільна прывесці з'яўленне гэтага здымка?... //-9- //5.94-9, Яшчэ адна няўдалая спроба спыніць увесь час выслізгвае імгненне //-10- //4.95-25, Здымак, несумненна нешта азначае //4.95-27, Аб гэтым здымку

THE LANDSCAPE WHICH WILL HAVE BEEN SHOT IN SIX MINUTES FROM THIS SPOT WHEN…
 

…when a drizzle has started sprinkling, while the dogs from the nearest village which are not almost heard in the falling brown twilight, will lull completely;
when a big bird has sashayed down by a shadow over this meadow, a branch has crackled in the forest near the road, and a black cow has risen its head;
when the sun has set so deeply beyond the horizon so that it will be quite difficult for the light to get there;
when the wind has murmured in the still green grass, having covered the cold mirror with ripple-like marks it will fly quickly to the lake, then it will unthink, will turn back, and curving these trees it will bring the smell of the pond scum to the very edge of the forest;
then it will fade away somewhere in the forest, and the cow will start to munch the grass.

And this will be the moment he will have to click the shutter.

The light from its expanse will have heard this sound, it will reflect from the plain clouds' field and having stolen down the lake, it will out-rush to his camera's lens barging on its way into menhirs, cows, ensnaring into wire, trees' crowns and losing its forces in the dense grass.
When the light has beaten by the cone the front lens and has started dapping into sparkling deepness of this six lens anastigmat, the shutter' blinds which have just been a stiff reel, will be already unrolling not believing completely in their freedom; and by this very moment when the light-flow has filled spongy the whole lens' air-gap given by the diaphragm, trembling under the light's inrush the blinds will have come to the right side of the film frame and opened themselves by the strict vertical hole which has started moving along the long side of the shot and in which having thrown its part of the image out on the film's greedy emulsion depascent all the beamy energy, the first beam will rush.
This hole's run will not be too blistering – some fractions of a second – and it will be enough to catch his hands trembling and to let the eddy of light which is not embraced at full by the inner surface of the lens, swing a little bit and touch the most lurking places which are left untouched yet.

Having gone along the whole film frame to its left side, quivering awearily the hole will close up still remembering this inrush which have been felt so voluptuously by its walls, until the image being disgorged by the lightflow has covered the whole, given to it part of the film. Having given all its energy the played-out light will become extinguished in the quickly darkened deepness of the lens having continued itself in the newly-formed life of the photographic image yet hidden in the interior of the film. 

The sound of the produced click will make the cow raise its head, and it will understand everything. The magpie from the very top of a tree will snatch its glance, will get jerry too, and being ready to carry the news all around the neighbouring forest, will already open its beak, but having bethought it will fly away quietly to the place where the sun slithering scapelessly down deeper and deeper beyond the horizon, will know about everything – know and even meditate in the reflection, be it not very sharp, on the screen of the same plain clouds. However, all these will not touch the sun – such accustomed and mediocre will it be for the diurnal star. While the wind…

…The wind will return from the forest's depth and will touch the camera carefully wishing to check whether it all has just seemed to it, whether there has taken part what that maple leaf has been thinking of for many times – thinking and has known all its life not telling anybody, not even to the maple itself, that it is what will be its main epitome, only just through its – the leaf's life all that unimaginable abundance of events and lives which did lead to its appearing, will have managed to embody in what will have to take place – and has just taken part – tonight. Only the wind will know this secret of the leaf right from that their first spring meeting which the wind will actually recall after for several times it has overturned the leaf – already fallen from the branch – choosing what side of the leaf it will put it in the grass.

For some time the leaf will still have been trying to figure out what would be next? – but it will have seen nothing but gloomy images and will have come down. While the spider which spider-net will be shivering in the air that will be getting away from the maple to the other side of the lake into the far-off forest, will know something: something about the events caused by the shutter's click which did let this landscape's image be put into the medium speed film inserted into not brand new range measuring camera with a slightly scuffed matted metal body…

…the dogs will bark again. After that it will have become completely dark.
 
 

Igor Savchenko
Minsk, June 1994;
(version of May, 2000, Boswil, Switzerland)

Russian-English translation: Andrey Bursau, Minsk