Выбраныя даты:
21 ліпеня 1965
Нарадзіўся ў вёсцы Сяргеевічы (Мінская вобласць, БССР, сёння Рэспубліка Беларусь) у сям'і ляснічага Уладзіслава і дырэктаркі сярэдняй школы Яніны.
Скончыўшы школу ў 16 гадоў ён, жадаючы пазнаць мір, з'яжджае вучыцца ў Санкт-Пецярбург (тады Ленінград) у Ленінградскае Вышэйшае Інжынерна-Марское вучылішча імя Адмірала Макарава на Арктычны факультэт па спецыяльнасці метэаралогія. Вучылішча заканчвае з Чырвоным дыпломам і пачынае займацца навуковай працай у аспірантуры вучылішча пад кіраўніцтвам акадэміка Уладлена Адаменкі. У гэты ж час знаёміцца з журналістам Сяргеем Калініным і мастацтвазнаўцам Катрын Філіпс. Пад іх уплывам пачынае займацца журналістыкай. Робіць матэрыялы для пецярбургскага радыё і тэлебачання, радыё і тэлебачання Бі-Бі-Сі, а таксама піша пра мастацтва Пецярбурга і Масквы часоў Перабудовы (газеты Камерсант, The Guardian, The Independent, часопіс Vogue Paris і інш.). Сыходзіць з аспірантуры, выразна разумеючы, што яго пакліканне звязана з мастацтвам.
Канец 1990-ых
Пачынае супрацоўнічаць з які адкрыўся ў Расіі часопісам Vogue, часопісамі W Magazine, Elle (і інш.) і прадзюсуе здымкі такіх выбітных фатографаў як Артур Элгорт, Ніл Кірк, Філіп Лорка ды Корсія і стылістаў Катарыны Флор і Карын Роітфельд.
2000
Пачынае працаваць з фатаграфіяй як пастаноўшчык напярэдадні новага тысячагоддзя. У Навагоднюю ноч 2000-га года ён стварае здымачную групу, запрасіўшы ў яе Андрэя Саматугу і Юрыя Вінаградава, і разам з імі фатаграфуе як Пецярбург сустракаў новае тысячагоддзе. Затым, зімой таго ж года, ён робіць серыю "Зімовыя казкі" ў супрацоўніцтве з Юрыем Вінаградавым, Уладзіславам Мамышавым-Манро і Яўгенам Сарокіным. Вывучае ў архівах як жыхары Пецярбурга сустракалі 1900. Год і яго праект «Навагоднія святы. Пецярбург. 1900 і 2000 гады», які складаўся з сучасных фатаграфій і архіўных, выстаўляе ў тым жа годзе Вольга Свіблова ў Маскоўскім Доме фатаграфіі.
2001
Зрабіў сумесны праект з мастаком Уладзіславам Мамышавым-Манро («Усякі запал сляпы і вар'ят»).
2002
Пачынае здымаць самастойна камерай Хасельблад, якую яму дорыць Ніл Кірк і які пазней становіцца першым калекцыянерам яго прац. У жаданні выявіць ва ўсіх часах і прасторах узаемасувязь праз тое, што радуе наш погляд і ўяўленне ён робіць серыю партрэтаў сяброў “Поры года. Мае сябры” (2000–2005), імкнучыся дабіцца ўражання заўчаснасці і тым самым засяродзіць увагу на істотным у знешнасці і характары партрэтуемых.
2005
"Поры года. Мае сябры» выстаўляюцца ў Маскоўскім музеі сучаснага мастацтва. Паэтычная серыя партрэтаў – адзін з напрамкаў у творчасці мастака. Іншы ж напрамак у творчасці мастака вызначаецца ўплывам акадэмічнай, рэалістычнай традыцыі ў мастацтве. Пад гэтым уплывам зроблена серыі фатаграфій "Фізкультура" і "Паветраны палёт". "Фізкультура" ўпершыню была паказаная ў Мадрыдзе ў Таварыстве прыгожых мастацтваў (Circulo de Bellas Artes) у 2006 годзе. Гэты праект свайго роду візуальнае апавяданне аб уплыве тэндэнцый у спорце і фізкультуры за апошнія 100 гадоў на нашых сучаснікаў. "Паветраны палёт" (2010-2016) - серыя фатаграфій і відэа з паветранымі гімнастамі Масквы.
2018
У Мехіка побач з копіямі скульптур антычных Грэцыі і Рыма ў Акадэміі Сан-Карласа і музеі Сан-Карлас ён фатаграфаваў традыцыйную індзейскую гульню ў мяч і танцораў-кончарас. Усе тры часткі ў серыі "Натуршчыкі: класіка і сучаснасць" былі паказаны ў Нацыянальным музеі Сан-Карлас у Мехіка ў 2018–2019 гадах, уключаючы таксама пастановачныя фатаграфіі навучальнага працэсу знятыя ў Акадэміях Пецярбурга, Мадрыда і Мехіка.
-
Пра сябе:
«Мяне заўсёды цікавіла адносная нязменлівасць пейзажаў – няхай гэта будзе пейзаж прыродны ці архітэктурны – і гістарычныя падзеі, чалавечыя лёсы, твары, якія праходзяць праз іх. Я прашу сваіх герояў спыніцца. І яны спыняюцца перад камерай нібы перад бясконцасцю часу і прасторы, агаляючы ў сабе веліч, прыгажосць і далікатнасць. Такімі я хачу іх запомніць і пра іх такіх расказаць, і таму фатаграфую, мяркуючы, што мастацкая фатаграфія захавае іх выслізгваючыя і кранутыя мяне вобразы або ва ўсякім разе раблю ўсё, што ад мяне залежыць, каб іх захаваць.