Маршруткі

У мяне няма выбару, таму я плюхаюся на адзінае вольнае месца, і, нягледзячы на ўсе мае чаканні, кіроўца не адрываецца ад прыпынку адразу, калі дзверы зачыняюцца: «Дзякуй».

«Ці магу я атрымаць змены з 10?»

«Ці добра, калі я буду стаяць?»

«Колькі да Вяснянкі?»

З часам да ўсяго прывыкаеш, нават да таго, што трэба траціць 15-20 хвілін у дзень, каб некуды дабрацца. Ездзіць на працу з дому, на заняткі з працы, на Кальцова, на вакзал, да сяброў - не важна куды. Гэты час нельга прысвяціць сабе - вы аўтаматычна становіцеся часткай чужых паездак.

«Калі ласка, перадайце мой кошт праезду кіроўцу»

«Ваня, ты ўзяў пашпарт?»

З вакна: справа тратуар, злева яшчэ адна маршрутка, ускраіна, станцыі метро, аўтобус зялёнай лініі, і аднекуль цябе дрыжаць трамвайныя лініі... Пара вылазіць:

– Наступны прыпынак, калі ласка.

Мінск, 2009