Выбраныя даты:

7 ліпеня 1887

Нарадзіўся ў вёсцы Пескаватыкі, недалёка ад Віцебска .

1906

Прыехаў у Пецярбург, паступіў у Акадэмію мастацтваў , дзе вучыўся ў Лявона Бакста, які адкрыў яму некаторыя тэмы французскага жывапісу.

1910-1914

Жыве ў Парыжы ў калоніі мастакоў "Вулей" і збліжаецца з мадэрнісцкімі мастацкімі коламі. Ён убірае розныя мастацкія адкрыцці і прымяняе іх у сваім жывапісе. Яго кампазіцыі дасягаюць яснасці і дынамізму, малюнак становіцца цвярдзей. У карцінах гэтага перыяду дамінуюць тэмы дзяцінства, сям'і, смерці, глыбока асобасныя і ў той жа час вечныя матывы.

1914–1918

"Над горадам" . Пачынае выкарыстоўваць дэфармацыю і ірацыянальнасць, скажэнне законаў фізікі і логікі, што аказалі вялікі ўплыў на развіццё сюррэалізму.

1917-1920

Займае пасаду камісара мастацтваў у Віцебску .

1918

Прыватная Школа малявання і жывапісу Юдэля Пэна, была рэарганізавана Маркам Шагалам у Віцебскае народнае мастацкае вучылішча . Ва ўмовах грамадзянскай вайны, у прыфрантавым Віцебску, з дэфіцытам памяшканняў для шпіталяў і казармаў, Шагалу ўдалося дабіцца выдзялення для навучальнай установы нацыяналізаванага асабняка з усім становішчам, які належаў раней аднаму з дырэктараў акцыянернага таварыства «Віцебскі трамвай» І. В. Вішняку па адрасе вул. Бухарынская, 10 (цяпер вул. Праўды, 5). Шмат у чым Марка Шагала падтрымліваў і спрыяў аддзел ІЗА Наркамасветы і яго загадчык Д. Штэрэнберг. Народнае мастацкае вучылішча арганізоўвалася як працоўная школа. Былі спланаваны мастацка-вытворчыя майстэрні для выканання заданняў-заказаў, прадугледжана выкананне плакатаў, лозунгаў, рэкламных шыльдаў і г.д.

11 лістапада 1918

Адбыўся першы набор у вучэльню . У віцебскім друку была апублікавана праграма школы, у якой указвалася, што функцыянаванне такіх майстэрняў павінна садзейнічаць упрыгожванню горада. Нараўне з вучэбнымі прадметамі практычнага плана былі і тэарэтычныя, напрыклад, "тэарэтычнае азнаямленне з метадамі сучаснага „левага мастацтва"". Марк Шагал піша ў сваім артыкуле "Аб Віцебскім Народным мастацкім вучылішчы": "Мары аб тым, каб дзеці гарадской беднаты, якія недзе па дамах любоўна пэцкалі паперу, далучаліся да мастацтва, — увасабляецца… Мы можам сабе дазволіць раскошу „гуляць з агнём“ , і ў нашых сценах прадстаўлены і функцыянуюць свабодна кіраўніцтва і майстэрні ўсіх напрамкаў ад левага да „правых“ уключна".

Шагал запрасіў у Віцебск мастачак з Масквы і Петраграда на выкладчыцкую працу, кіраваў аргкамітэтам па ўладкаванні мастацкай вучэльні і камунальнай майстэрні. Ён паскорыў набор навучэнцаў і надзяліў камунальную майстэрню манапольным правам правядзення мастацка-вытворчых работ у горадзе.

Снежань 1918

Адбыўся конкурс па выкананні эскізаў мастацкіх шыльдаў для школ і культурна-асветных устаноў, членамі журы якога былі Мсціслаў Дабужынскі, Марк Шагал, Я. Тыльберг і іншых. 20 снежня 1918 года прыйшла тэлеграма з Петраграда: "Зацверджаны калегіяй Дабужынскі дырэктар, кіраўнікі Радлаў, Тыльберг, Шагал, Любавіна".

28 студзеня 1919

Урачыстае адкрыццё навучальнай установы ўпаўнаважаным Калегіі па справах мастацтваў у Віцебскай губерні Маркам Шагалам. Дабужынскі неўзабаве сышоў з вучылішча, і ў лютым-сакавіку 1919 года яго ўзначаліў Марк Шагал, працягваючы ўвасабляць у жыццё сваю ідэю вучылішча як сістэмы свабодных майстэрняў, кіраўнікамі якіх выступалі мастачкі розных напрамкаў са сваім бачаннем задач і метадаў выкладання. "Шагалаўскі этап" у гісторыі навучальнай установы адрозніваецца дэмакратызмам і лаяльнасцю ў адносінах да мастачак-педагогіням. Пры Шагале пачала складвацца сістэма мастацкай адукацыі ў губерні, былі адкрыты мастацкія школы (студыі) у павятовых гарадах Вяліжы, Невелі, Лепелі, Оршы, Полацку. Усе яны праіснавалі нядоўга і з-за спынення фінансавання былі зачыненыя ў пачатку 1920-х гадоў.

З сярэдзіны 1919

Марк Шагал запрашае свайго настаўніка Юдэля Пэна кіраваць майстэрняй у Народным мастацкім вучылішчы, і студыя Пэна становіцца філіялам вучылішча.

Май 1919

Па запрашэнні Шагала ў Віцебск з Масквы прыязджае Эль Лісіцкі . Ён выкладае асновы архітэктуры, графіку і друкаваную справу.

Кастрычніка 1919 г.

Па запрашэнні Марка Шагала, Веры Ермалаевай і Эля Лісіцкага ў Віцебск прыязджае Казімір Малевіч . Віцебскі перыяд жыцця Малевіча характарызаваўся барацьбой з Маркам Шагалам за перабудову сістэмы выкладання ў мастацкай вучэльні аж да ад'езду Малевіча ў Петраград. Сумесна з аднадумцамі, якіх ён здабыў тут вялікае мноства, ён стварае групу "УНОВИС" і напружана працуе, ствараючы тэорыю новага мастацтва.

"Лісіцкі аказваецца ў складанай этычнай сітуацыі выбару паміж сваім настаўнікам Шагалам і Малевічам — лідэрам радыкальна настроенай мастацкай моладзі. Прыняўшы бок Малевіча, Лісіцкі становіцца яго паслядоўнікам, адэптам і адчувае моцны імпульс уздзеяння супрэматычнай канцэпцыі".

Канец траўня - пачатак чэрвеня 1920 г.

Марк Шагал, стаміўшыся ад супрацьстаяння з Казімірам Малевічам і ад адміністрацыйна-арганізацыйнай нагрузкі, якая засланіла творчыя задачы, пакінуў Віцебск , Ермалаева стала кіраўніцай вучылішча, якое цяпер стала называцца "Віцебскія дзяржаўныя свабодныя мастацкія майстэрні". Круглы друк вучылішча ў перыяд зімы — вясны 1920 года, гэта значыць яшчэ ў часы дырэктарства Марка Шагала, меў два надпісы: у цэнтры — "1-ае Віцебскае Вышэйшае народнае мастацкае вучылішча", а па коле — "Свабодныя дзяржаўныя мастацкія майстэрні". Гэта тлумачыць, чаму ў дакументах 1920 года выкарыстоўваліся абодва варыянты назвы навучальнай установы.

1923

Пераязджае ў Парыж . У Берліне выходзіць кніга яго мемуараў "Маё жыццё" . Ён захапляецца мастацтвам гравюры, авалодваючы тонкімі выразнымі сродкамі. Як у графіцы, так і ў жывапісе ён адыходзіць ад уплыву кубізму, яго манера становіцца менш напружанай. Усё большае значэнне набывае каляровая гама, якая стала асаблівым матывам шчаслівага бачання свету.

1933

Публічнае спальванне карцін мастака нямецкімі нацыстамі.

1935

Цыкл "Распяцце" , які паклаў пачатак серыі сімвалічных твораў, прысвечаных пакутам яўрэйскага народа.

1953

Серыі карцін "Масты над Сенай" .

1955

Пачалася праца над "Бібліяй Шагала" . У рэчышчы гэтага цыклу майстар стварыў вялікую колькасць манументальных эскізаў і кампазіцый, па якіх упрыгожылі будынкі розных рэлігійных канфесій. Адначасова ён ствараў свецкія дэкаратыўныя кампазіцыі узбагаціўшы мову манументальнага мастацтва.

1973

Адкрыццё музея Шагала ў Ніцы , які прысвечаны, галоўным чынам, біблейскай тэме.

1977

Мастак быў узнагароджаны самай высокай узнагародай Францыі - Вялікім крыжам Ганаровага легіёна , а ў гонар яго 90-годдзя адбылася персанальная выстава ў Луўры (пры жыцці аўтара, насуперак правілам музея).

28 сакавіка 1985

Памёр у мястэчку Сен-Поль-дэ-Ванс у Прыморскіх Альпах у Францыі.

-
Літаратура:
"Маё жыццё",1923.
Зборнік паэзіі "Анёл над дахамі".
Аўтабіяграфія "Мой свет", 1994.
Эсэ "Аб мастацтве і культуры".
-
Мастак аб сваёй практыцы:
"Для кубістаў карціна была плоскасцю, запоўненай нейкімі формамі. Для мяне карціна гэта плоскасць, пакрытая выявамі рэчаў, размешчаных у вызначаным лагічным парадку".
"З узростам я ўсё больш ясна адчуваю… як смешна тое, што не мае ўласнага сэнсу, уласнай душы, тое, што не прасякнута каханнем".
"Годнасць мастака заключаецца ў яго абавязку па падтрыманні абудзіць пачуццё здзіўлення ў свеце. У гэтым доўгім чуванні ён часта мяняе свае метады стымуляцыі, але ў гэтым доўгім чуванні ён і сам змагаецца супраць бесперапыннай тэндэнцыі спаць".
«Мяне іх [кубістаў] задумы ані не абуралі. «Няхай сабе ядуць на здароўе свае квадратныя грушы на трохкутных сталах», — думаў я. <…> Маё мастацтва не разважае, яно — расплаўлены свінец, блакіт душы, якая выліваецца на палатно. натуралізм, імпрэсіянізм і куба-рэалізм! Яны сумныя мне і агідныя"
"Калі я браў літаграфскі камень ці медную дошку, мне здавалася, што ў мяне ў руках талісман. Мне здавалася, што я змагу змясціць на іх усе свае смутку і радасці…"

імёны