Избранные даты:

1939

Родился в Прапойске (БССР, сегодня Славгород, Беларусь).

Закончил Минское художественное Глебовское училище.

В советское время участвовал в независимых творческих сообществах, организовывал андеграундные художественные выставки.

Творческий псевдоним придумал его друг поэт Алесь Рязанов. На старобеларусском языке «копша» означает "могильный дух", "могильщик".

Конец 2008

Состоялась последняя прижизненная выставка.

2012

Скончался в Минске. За несколько лет до смерти художник почти перестал выходить из дома. Он больше не мог рисовать. Он работал в техникуме коллажа, который освоил в расцвете своей карьеры.

• -

• Воспоминания Алеся Разанова:

«Тодар жыў і тварыў наперакор відавочнасьці, наперакор нейкім правілам усталяваным, творачы немагчымае. Ён ішоў сваёю дарогай і слухаўся свайго ўнутранага голасу. Мы жылі непадалёк адзін ад аднаго. Ён часта прыносіў свае карціны, у асноўным намаляваныя на папяровых аркушах. І тады гэта была ў нас як бы сумесная творчая гадзіна — я даваў назвы гэтым творам. Таму добра знаёмы з тым, што выяўлялася з-пад яго рукі. У яго творах жыцьцё як бы выходзіла ў нейкае наступнае вымярэньне. Зараз Тодар сам выйшаў у гэтае наступнае вымярэньне. Пажадаем яму плённай шчасьлівай далейшай дарогі».

-

Воспоминания Татьяны Гаранской:

«Ён, Марачкін, Віктар Маркавец, Алесь Разанаў рабілі падпольныя выставы, прысьвечаныя Казіміру Малевічу. Яны там праводзілі і лекцыі пра Малевіча — калі гэтае імя было забароненае ў Беларусі, пра авангарднае мастацтва — калі нават гаварыць пра яго забаранялася».

-

Воспоминания Алеся Марочкина:

«Такі, да прыкладу, твор, як вялізнае палатно пад назовам „Прысьвячэньне чылійскім паэтам“, а на самой справе — гэта прысьвячэньне рэпрэсаваным пісьменьнікам Беларусі, бо ў савецкія часы ён хаваў сапраўдную ідэю гэтага твора.

[...] 

Ён застаўся чалавекам вольным, не зацугляным сацрэалізмам, не зацугляным палітыкай партыі, бальшавізмам, таму што ён быў дасьведчаны ў эўрапейскай культуры, а перадусім у мастацтве канца дзевятнаццатага — пачатку дваццатага стагодзьдзя. Як на мой погляд — гэта быў першы мастак такога сюррэалістычнага, абстрактнага характару. Апошнія гады ён цяжка хварэў, і вось, на жаль, мастака, грамадзяніна, беларуса ня стала».