engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

bel Аўтаматычны пераклад

Серыя вітражоў

Генадзь Хацкевіч, Сяргей Гудзілін 1988
Серыя фатаграфій створана ў 2018 годзе Сяргеем Гудзіліным.

Выбраныя падзеі

Артыкулы на KALEKTAR

13 верасня 1987 г. мастак Генадзь Хацкевіч з дапамогай кавалка мыла і двух правадоў паспрабаваў скрасці самалёт, які рухаўся рэйсам “Мінск — Растоў-на-Доне”, каб паляцець у Парыж.

Г. Хацкевіча затрымалі, яму пагражала вышэйшая мера пакарання. На працягу 8 месяцаў ішло судовае разбіральніцтва. Дзякуючы намаганням родных і сяброў ён быў пераведзены з турмы Растова-на-Доне ў Мінск на прымусовае лячэнне. Так Г. Хацкевіч апынуўся ў Навінках, дзе ў той час працаваў псіхіятр В.Ф. Круглянскі.

У 1988 годзе Г. Хацкевіч атрымлівае афіцыйны заказ ад РНПЦ Псіхічнага здароўя на афармленне перахода паміж карпусамі цэнтра і стварае ўнікальную серыю вітражоў з каляровага шкла (больш за
80 аб’ектаў).

Праз 30 гадоў медыяартыст Сяргей Гудзілін звяртаецца да дакументацыі вітражоў Г. Хацкевіча, каб, з аднаго боку, зафіксаваць творы беларускага мастацтва канца 80-х, што руйнуюцца з гадамі, а з другога боку, падвергнуць аналізу вопыт узаемадзеяння гледача з візуальнымі аб’ектамі.

Вітражы Генадзя Хацкевіча, якія Сяргей Гудзілін пераносіць з недаступнай прасторы ўстановы закрытага тыпу
і змяшчае ў галерэю, аказваюцца ў сітуацыі пагранічнага погляду, калі ссоўваюцца знешнія і ўнутраныя межы самога твора.
З аднаго боку, мы не можам глядзець на вітражы аўтаномна, з бяспечнай прасто- ры белага куба. З іншага боку, сам статус вітражоў як арт-аб’ектаў патрабуе асаблівага погляду, які размываецца ў кантэксце медыцынскай установы закрытага тыпу, дзе глядач — выпадковы наведвальнік.