"Дух бяздушных станаў" - выраз, які ўжыў Маркс, параўноўваючы рэлігію з опіумам народа. У залежнасці ад асвятлення шарыкі павольна і выпадковым чынам пульсуюць у шкляных колбах, напаўняючы і спусташаючы іх.