Невялікая  старая валізка  са мноствам разарваных фотаздымкаў, была знойдзена на менскім сметніку ў 2017 годзе.

Першым маім жаданнем было скласці  і ўпарадкаваць усе гэта,  зразумець гісторыю гэтых здымкаў. Але ў працэсе складвання я адчула, што негледзячы на тое, што разарваныя кавалкі збіраюцца ў цэлае, атрыманая  выява са мной "не размаўляла".  Я не магла мець да гэтых здымкаў  ніякіх асабістых перажыванняў, таму што мяне з імі нічога не звязвае. Чаму ад іх адмовіліся - мне невядома, яны страцілі сваіх гаспадароў і праз гэта пазбавіліся сваіх гісторый.

У калажах я выкарыстала матэрыялы знойдзеныя ў Менску, горадзе ў якім я жыву. У гэтага горада складаныя адносіны з захаваннем культурнай памяці. Час, наколькі гэта магчыма, сцірае твар горада ці мяняе яго да непазнавальнасці. Знаходзячы на вуліцы старыя шпалеры, запісныя кнігі, рэчы я думала што і гэта таксама гісторыя, асабістая, інтымная гісторыя горада. Так знойдзеныя рэчы і абрыўкі фотаздымкаў склаліся разам у адзін сямейны альбом горада.

"Альбом", які прадстаўлены на выставе, выкананы ў тэхніцы калажа, сабраны з фрагментаў чужога жыцця, але ўжо з іншымі ўласнымі новымі гісторыямі.

Беларусь. Менск 2018