Мастак дэманструе эмацыянальны стан, які перажывае кожны беларус за дзесяцігоддзі пратэстаў.

Скрадзеная асоба дэманструецца праз працэс галення і выкарыстанне дзяржаўнага сцяга ў якасці накідкі цырульніка. Фінальная сцэна са шматлікімі копіямі мастака ў непрыкметным бескаляровым адзенні нічым не характэрнага грамадзяніна Беларусі» дэманструе спробы ўладаў здушыць індывідуальнасць і «намаляваць усіх адным пэндзлем».