Эксплікацыя работы ў калекцыі Белгазпромбанка:

"У карпаратыўнай калекцыі ААТ "Белгазпромбанк" творчасць мастакоў Парыжскай школы, якія нарадзіліся ў Беларусі, шырока прадстаўлена. Імёны і творы многіх з іх, такіх як Марк Шагал, Хаім Сутін, Асіп Цядкін, вядомы шырокаму грамадству даволі доўга і добра. Мастацтва іншых яшчэ чакае свайго узрушанага і уважлівага даследчыка. Адным з такіх мастакоў з'яўляецца Якуб Балглей. Які прыхільнік Брэсц-Літоўска, выпускнік Адэскае мастацкай школы, ён у 1911 годзе пераехаў у Парыж, пашыраючы рады маладых і пакуль невядомых мастакоў-іноземцаў, якія марылі атрымаць свой асаблівы шлях у мастацтве, здабыць павагу і славу ў брускай і свабоднай атмасферы французскай сталіцы.

Падобна многім іншым малярам-эмігрантам, ў працэсе творчай эвалюцыі Балглей зазнаў значнага ўплыву еўрапейскага мастацтва перагону XIX–XX стагоддзя - майстраў імпрэсіянізму, пасляімпрэсіянізму, розных напрамкаў мастацкага авангарда і, перш за ўсё, экспрэсіянізму з яго павышанай, напружанай эмоцыянальнасцю, вселенскім адчуваннем бязвыхаднасці і драматызму быцця. Але працягваць упорна сачыць этапы прафесійнага развіцця мастака складана: захаваліся да нашых дзён карціны Якуба Балглея 1910-х - пачатку 1920-х гадоў часта не датаваныя і таксама адносна няшматлікія, так як мастак часта сам знішчаў свае работы, лічачы іх слабымі і нядасканалымі. К паўдні 1920-х гадоў Якуб Балглей уступіў у перыяд творчай зрасласці. Ён, на жаль, быў кароткім - у 1934 годзе жыццё мастака перарваўся. Акрамя таго, на працягу гэтых апошніх дзесяці год, у мастацтве Якуба Балглея адбылася кардынальная змяніць: наперадзе 1920-х гадоў ён рашытельна памятаў з экспрэсіянісцкім светапоглядам, які раней вызначаў мастацкую структуру яго твораў, і пэўна кіруючыся да неакласічнага мастацтва.

Гэта апошні этап у творчасці мастака яскрава прадстаўлены палатном «Дзяўчына з чырвоным бантам» з карпаратыўнай калекцыі ААТ "Белгазпромбанк". І хоць карціна не датаваная, памылкі ў перыядзе яе стварэння немагчыма. Сьвятлая колеравая палітра, адчуванне ўладышэнага і гармоніі быцця, і некаторая лёгкая сэнтыментальнасць, што напаўняюць яе, дазваляюць аднесьці твор да канца 1920-х - пачатку 1930-х гадоў. Гэтая радзітое змена ў мастацтве Якуба Балглея традыцыйна звязваецца семейным благапалуччам мастака і, у значнай ступені, гэта сапраўдна так. Шчаслівы шлюб, супрацоўнічанне з нараджэннем двух дачак, адкрыла перад жывапісцем яшчэ адзін бок жыцця - той, дзе царыць гармонія і каханне.

Аднак не трэба забываць і аб агульных тэндэнцыях развіцця еўрапейскага мастацтва ў гэты час, у эпіцэнтры якога - Парыж, дзе жыў і працаваў Балглей. Прывязанне экспрэсіянізма і адварот Якуба Балглея ад неакласікі супадалі з агульнымі зменамі ў еўрапейскім мастацці да новай фігуратыўнасці - розных формаў рэалізму - ад "новай рэчаістасці" і "метафізічнага мастацтва" да сюррэалізму. Жаданне вярнуцца да вызнавальных форм зачастую рэалізавалася праз вяртанне да традыцыяў мастацтва класікі або прыміціва, якія ацэньваюцца як высокае культурнае спадчына. Імкнучыся да прыёмаў імпрэсіянізму і прыміціва, апіраючыся на іх, Якуб Балглей стрэміцца да стварэння жывапіснага вобраза, чые значэнне павінна выйсці за межы канкрэтнага прасторы і часу, бо яно належыць сферы вечнага - мастацтва.

Набыта ў 2017 у прыватнага калекцыянера з Ізраіля, раней - у Францыі."