Пасля "Рэнесансу" мясцовыя ўлады маюць намер ачысціць ад мяне Францыю.

Дэпартаваць, пасадзіць у турму ці яшчэ якім-небудзь чынам ухіліць.

Яны гэта любяць.

Досвед у гэтых справах у іх багаты.

Мастацтва, як вядома, тут не ў пашане.

Мастакі гэтай краіне не патрэбны.

Але я кахаю Парыж...

І, напрыканцы, хацеў бы паднесці падарунак гораду, які стаў для мяне другім домам.

Запусціць парастак жыцця.

Ажывіць гэтую прастору, якая даўно ўжо стала мерцвяком.

Няхай з ажыўлення гэтай калоны - цэнтральнага месца сілы Францыі - пачнецца Рэнесанс Парыжа.

Няхай праз напластаванні бюракратычнай мерцвячыны культуры прарвецца паток тварэння.

На пастамент узыдзе мастацтва, якога ў гэтым горадзе даўно ўжо і след прастыў.

Мастацтва!? Ау-у-у-у-уу! Дзе ты!?!