Арт-група мастакоў з Магілёва, якія пасля часткова перабраліся ў Мінск.

Удзельніцы калектыву: Дзяніс Лімонаў, Юлій Ільюшчанка, Кацярына Самігуліна, Ірына Турбіна.

Працы арт-групы ў беларускіх інстытуцыях дэманстраваліся толькі адзін раз: у закрытым рэжыме падчас круглага стала "Мастацтва і ціск улады: беларускі варыянт" (мадэратар Аляксандр Калеснікаў) у галерэі "Ў" 8 студзеня 2012 года. Фармат гэтага мерапрыемства паслужыў адной з нагод да канфлікту ўнутры групы, які скончыўся яе распадам.

Актыўнасць групы супала з усплёскам грамадзянскага актывізму ў Беларусі ў 2011 годзе.

Дзейнасць гурта "Ліпавы колер" з'яўляецца яскравым прыкладам палітычна ангажаванага мастацтва ў Беларусі. Нягледзячы на тое, што гурт праіснаваў толькі два гады, іх дзейнасць зафіксавала найважнейшыя гістарычныя кантэксты перыяду ўсплёску грамадзянскага актывізму ў краіне ў перыяд 2010–2012 гадоў. Група здолела выявіць хваробы беларускага грамадства і паказаць, што за бачнай стабільнасцю хаваецца страх.

Гурт «Ліпавы колер» быў створаны ў Магілёве Дзянісам Лімонавым і Юліям Ільюшчанкам. Пазней гурт пачаў весці дзейнасць у Мінску і да калектыву далучыліся яшчэ дзве ўдзельніцы: Каця Самігуліна і Іра Трубіна. Што характэрна, няма ніводнай акцыі гурта, у якой удзельнічалі б усе чацвёра ўдзельнікаў арт-групы.

Так у лістападзе 2011 года гурт «Ліпавы колер» робіць сітуацыянісцкую акцыю «Кіпіш у аўтобусе №23». Пасля публікацыі на сайце naviny.by сяміхвіліннае відэа супрацьстаяння Дзяніса Лімонава і пасажыраў гарадскога аўтобуса імкліва сабрала больш за 5 тысяч праглядаў. На відэа Дзяніс Лімонаў гвалтоўным чынам - выкрыкамі і правакацыямі - выклікае сітуацыю закіпання-кіпежа ў самай гушчы паўсядзённым абывацельскім жыцці, заклікаючы мінчан не баяцца.

19 снежня 2010 года ў Беларусі прайшлі прэзідэнцкія выбары, якія чарговы раз выйграў Аляксандр Лукашэнка. У Менску на плошчы Незалежнасці была жорстка разагнаная дэманстрацыя грамадзянскага пратэсту. 22 сакавіка 2011 года ў Беларусі пачаўся фінансавы крызіс. 11 красавіка 2011 года ў Мінску на станцыі метро "Кастрычніцкая" адбыўся выбух самаробнай бомбы, у выніку якога 15 чалавек загінулі і 203 чалавекі пацярпелі. 13 красавіка 2011 года Лукашэнка заявіў аб раскрыцці тэракту, былі затрыманыя Дзмітрый Канавалаў і Улад Кавалёў, і пазней прыгавораны да расстрэлу.

Рэагуючы на тое, што адбываецца, Дзяніс Лімонаў адправіў ліст Генпракурору Рэспублікі Беларусь, у якім заявіў аб датычнасці арт-групы «Ліпавы колер» да тэрактаў, у якіх абвінавацілі Канавалава і Кавалёва. Акрамя таго, ён аб'явіў, што гэтыя злачынствы з'яўляюцца мастацкім творам, і прысвяціў іх ахвярам крывавай дзяржаўнай машыны. У завяршэнне ліста Лімонаў адкрыта падпісаўся сваім імем. Канешне, у першую чаргу мастак хацеў спыніць хуткае прывядзенне пакарання ў сілу, паспрабаваўшы зацягнуць працэс расследавання тэракту. «Ліст Дзяніса Лімонава генпракурору РБ» ад 22–23 снежня 2011 года стаў самым вядомым творам і Дзяніса Лімонава, і гурта «Ліпавы колер», хоць і не дасягнуў заяўленай мэты, паколькі афіцыйны адказ ад пракуратуры не быў атрыманы, а абвінавачаныя ў злачынстве былі пакараныя. Акрамя таго, гэтая акцыя прывяла да развалу групы.

-

Усе працы групы:

«Карусель» (2010–2011), відэа 38 мін 53 сек
«Склейванне Бібліі» (13 лістапада 2010), відэа 4 мін 24 сек
«Адкачванне пальцаў ці «дактыласкапія»» (2010-2011), відэа 5 мін 26 сек
«Іконы для Народа» (верасень 2011), 9 выяў – выстава ў кватэры Дзяніса Лімонава
"Лука і сын яго Мікалай" (Магілёў, жнівень 2011), выява адной з "Ікон для народа" на сцяне закінутага будынка на вул. Лазарэнка
«Оргія вандалізму» (2011), відэа 15 мін 11 сек
«Кіпіш у аўтобусе №23» (18 лістапада 2011), відэа, 7 мін 21 сек
"Галубцы" (Мінск, 2011), стрыт-арт у рамках праекта Global Art Project, плакат у адным з мінскіх падземных пераходаў
«Спатканне са «Смерцю»» (2011), відэа 1 мін 12 сек
«Перайменаванне метро ў ім. Канавалава і Кавалёва» (2 снежня 2011), відэа, 40 сек
«Ліст Дзяніса Лімонава генпракурору РБ» (22-23 снежня 2011), тэкст