engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2006
  • 2005
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1986
  • 1985
  • 1982
  • 1977
  • 1976
  • 1974
  • 1972
  • 1971
  • 1970
  • 1969
  • 1962
  • 1960
  • 1958
  • 1956
  • 1954
  • 1953
  • 1952
  • 1937
  • 1932
  • 1930
  • 1927
  • 1925
  • 1921
  • 1920
  • 1919
  • 1912
  • 1891

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1986

1985

1982

1977

1976

1974

1972

1971

1970

1969

1962

1960

1958

1956

1954

1953

1952

1937

1932

1930

1927

1925

1921

1920

1919

1912

1891

bel Аўтаматычны пераклад

Колеры падобныя на гукі: пра што кажуць карціны глухіх дзяцей?

10–24 снежня 2020
Нацыянальны мастацкі музей, Мінск
Выстава прысвечана юбілею існавання школы мастацтваў “Над дахам” для глухіх і слаба чуючых дзяцей і ўпершыню прайшла пры падтрымцы Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь.

Артыкулы на KALEKTAR

Гэтай выставай мы паказалі, што глухія дзеці творчыя. Выяўленчая дзейнасць для такіх дзяцей з’яўляецца не толькі адным з важнейшых, але і найбольш даступных сродкаў эстэтычнага выхавання.

Уплыў музыкі, танца, мастацкага чытання на асаблівасці парушэння слыху і маўлення ў дзяцей гэтай катэгорыі некалькі меншы ў параўнанні з выяўленчай дзейнасцю.

Ці існуюць забабоны ў адносінах да глухіх? ТАК! Таму што мы «іншыя».

Мы прыцягваем увагу «экспрэсіўнымі жэстамі», «жывой мімікай», пластыкай. Гэтай выставай мы таксама хочам звярнуць на сябе ўвагу мастацкімі сродкамі, падзяліцца сваёй творчасцю з вамі, дарагія сябры!

У нашай школе навучаюцца дзеці з сем'яў глухіх і глухіх бацькоў. У другім выпадку дзіця часта выхоўваецца як бы адначасова ў дзвюх культурах. Культура чуючых і культура глухіх адрозніваюцца. Але ў любым выпадку выяўленчая дзейнасць дзіцяці, якой ён толькі пачынае авалодваць, мае патрэбу ў кваліфікаваным кіраўніцтве дарослага.

У нашай школе гэта мастак-жывапісец, настаўнік з парушэннем слыху Андрэй Алегавіч Ігнаценка. Зараз выпускнік Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Андрэй добра разбіраецца ў выяўленчым мастацтве, у дзіцячай творчасці, валодае ўсімі неабходнымі метадамі і метадамі, таму яму ўдаецца развіць у кожным вучню творчыя здольнасці, закладзеныя прыродай. Заняткі з такім педагогам дораць дзецям радасць навучання і творчасці. Адчуўшы гэта пачуццё аднойчы, дзіця будзе імкнуцца перажываць яго зноў і зноў, у сваіх малюнках і вырабах распавядаць пра тое, што ён даведаўся, убачыў, перажыў.

Для эстэтычнага выхавання дзяцей і развіцця іх выяўленчых здольнасцей знаёмства з творамі выяўленчага мастацтва ў Нацыянальным мастацкім музеі мае вялікае значэнне.

Яркасць і выразнасць вобразаў у жывапісе, скульптуры, архітэктуры і творах прыкладнога мастацтва выклікаюць эстэтычныя перажыванні, дапамагаюць больш глыбока і поўна ўспрымаць з’явы жыцця, знаходзіць вобразнае выражэнне сваіх уражанняў у малюнку, лепцы, аплікацыі.

Мы хочам падзяліцца сваім мастацкім густам са светам, які чуе, і сцерці межы, якія ўсё яшчэ існуюць паміж макрасоцыумам чуючых і мікраграмадствам глухіх!

Крыніца: artvk.by