Дуэт Вольгі Маслоўскай і Рамана Трацюка.

Асноўны жанр, у якім працуе група - перформанс. Гурт стварае таксама аб'екты, відэа, фатаграфію. Таксама былі куратарскай групай шматлікіх міжнародных праектаў, такіх як " I Беларуска-Польскі Фестываль Сучаснага Мастацтва ў Брэсце", " Europe-Asia Mediations. Alien art" у Познані.

У самым пачатку ўдзельнікаў групы цікавілі тэмы чалавечай камунікацыі, гендэра і гвалту. З часам гурт стаў адыходзіць ад асобных перформансаў да больш маштабных мастацкіх праектаў, напрыклад – серыя прац з цыклу « Біяфілія » (2004, 2006, 2007). Пасля, падчас уяўленняў пачалі адбывацца "падмены" ўдзельнікаў групы іншымі людзьмі, мяжа паміж перформерамі і гледачом, мастацтвам і жыццём стала размывацца, практычна знікла. З гэтага моманту ў творчасці " Бергамота " на першы план выйшлі пытанні аўтарства, адносіны паміж мастаком і гледачом, выканаўцам, часам ананімным, і аўтарам, творцам і творам. У 2010 годзе Маслоўская і Трацюк аб'явілі адкрыты конкурс на ідэю або сцэнарый перформансу і з гэтага часу рэалізуюць работы пераможцаў. Сцэнары ад удзельнікаў атрымліваюць рознымі шляхамі: аб'яўляюць конкурс у інтэрнэце, на афіцыйным сайце гурта і на старонцы ў Facebook, арганізуюць сустрэчы са студэнтамі і акцыі-вечарынкі ў клубах. "Бергамот" займаецца не толькі перформансамі, акцыямі, відэаартам і інсталяцыямі, але і курыруе розныя мастацкія праекты ў розных краінах. У цяперашні час гурт радыкальна трансфармаваў сваю мастацкую ідэю, ствараючы перформансы па чужых сцэнарах, фактычна адмовіўшыся ад аўтарства.

Мастакі імкнуцца, каб перформанс быў натуральным працэсам іх узаемадзеяння, дзе кожная праца ўяўляе сабой працяг папярэдняй, што выявілася ў праграмных цыклах "Арганічнае жыццё" і "Арганічная праца". Серыя ўключае больш за 20 перформансаў, праведзеных на працягу 12 гадоў на розных пляцоўках Еўропы. «Арганічная праца» Вольгі Маслоўскай і Рамана Трацюка закранае праблему сацыяльнай ідэнтычнасці, самавызначэння і змены прытомнасці. "Бергамот" абазначыў межы гульні, у рамках якой адбываецца змешванне роляў і ўзроўняў узаемадзеяння яе ўдзельнікаў. З часам удзельнікі перайшлі ад праблем чалавечай камунікацыі да больш вузкага пытання - аналізу зменлівасці статусаў "выканаўца/мастак/аўтар" і "глядач": падчас эксперыментаў усе ролі падвяргаюцца сумневу. «У процівагу апалагетам механічнага падпарадкавання, якія для забеспячэння эфектыўнасці сваіх дзеянняў маскіруюць імкненне да ўлады ілюзіяй гармоніі, мастакі гурта «Бергамот» зрабілі стаўку на адкрыты, публічна дэманстраваны канфлікт, дэмаструючы такім чынам механізмы ўлады, якія звычайна схаваныя». – Rainer Fuchs, «Публічныя рытуалы. Польскі відэаарт», Вена, 2003