«Рэвізія» (Revision; заснавана ў 2005 годзе ў Дзюсельдорфе, Германія) – мастацкі калектыў у склад якой уваходзяць Максім Вакульчык, Жанна Грак, Андрэй Дурэйка, Андрэй Логінаў і Максім Тымінько.

Праект Revision. Part I & Part II з'яўляецца адным з самых эфектных праектаў 2000-х гадоў у беларускім сучасным мастацтве. Яго аўтарамі выступілі пяць беларускіх мастакоў, якія вучыліся ў Дзюсельдорфскай акадэміі мастацтваў, якія жывуць і працуюць у Германіі. Аўтары паказваюць на тое, што іх група – гэта не калектыў у традыцыйным разуменні, а эпізадычная калектыўная практыка на фоне індывідуальных стратэгій, вызначаючы групу Revision як адкрыты клуб, дзе могуць абмяркоўвацца розныя эстэтычныя пытанні і ідэі, а таксама ажыццяўляцца сумесныя праекты. Звычайна калектыў выстаўляецца пад імем актуальнага праекту: Revision ці Your Favorites. Адной з прычын узнікнення гурта стала жаданне мастакоў перанесці ў новыя ўмовы вопыт калектыўных акцый і перформансаў, якія ажыццяўляюцца імі ў канцы 1980-х - пачатку 1990-х у Мінску.

Тэма мастацтва, як прасвятленне карціны свету з'яўляецца ключавой для праекта Revision. Назва праекта з аднаго боку звяртаецца да паняцця "рэвізія" ў яго літаральным сэнсе, у дадзеным выпадку - рэвізія мастацтва, інвентарызацыя і пераацэнка мастацкіх каштоўнасцяў. З іншага боку 'рэвізія' гэта амаж гогалеўскаму "Рэвізору". Тэатральнасць і пастановачнасць мізансцэны, гратэск і іронія, адсылаюць нас да знакамітай «нямой сцэны». Перанасычанасць цытатамі, разнастайнасць візуальных кодаў, багацце дэталяў ператвараюць гэты дыптых у гіганцкую, дзесяціметровую галаваломку-ребус, які зацягвае і ўжо не адпускае ўважлівага гледача.

'Рэвізію' можна класіфікаваць як "лічбавую фатаграфію" толькі з-за выкарыстоўванай аўтарамі тэхналогіі апрацоўкі і друку малюнка. Уласна фатаграфіяй, у чыстым выглядзе, гэтую працу назваць нельга. Гэта хутчэй карціна, складаная канструкцыя, якая фармуецца і напаўняецца зместам з сучлянення мноства элементаў у адну цэлую непарыўную выяўленчую прастору.

У праекце “Рэвізія. Акт II” мастакоў цікавіла сутыкненне класічнай формы і ідэй мадэрнісцкага мастацтва. Кожная з частак паліпціха сімвалізуе асобны жанр мастацтва, прадстаўлены ва ўмоўнай музейнай прасторы пасля “футурысцкай” рэвізіі. Гэтая праца адсылае да «Першага маніфесту футурызму» Філіпа Тамаза Марынэці, якая выкарыстоўваецца групай у іх тэкставым праекце «Апалон і Дыяніс на заходзе»: “Музей і могілкі! Іх не адрозніць адзін ад аднаго… Ану, дзе там слаўныя падпальшчыкі з абпаленымі рукамі?”