Выбраныя даты:

7 красавіка 1982

Нарадзіўся ў пасёлку Лоухи (Карэльская АССР, сёння Расійская Федэрацыя, Рэспубліка Карэлія).

1996-2000

Вучыцца ў Мінскім аўтамеханічным тэхнікуме.

2004-2010

Вучыцца ў Мінскім дзяржаўным мастацкім вучылішчы імя. Глебава на аддзяленні станковага жывапісу.

Да 2006

Па ўспамінах самога Міхаіла Сянькова ў гэты час ён канвульсіўна мяняў працу ад качагара да ахоўніка на аўтастаянцы, ад фрэзероўшчыка на кавальскім заводзе да стропальшчыка. Але кожны дзень вяртаючыся дадому ён рабіў графіку. Таксама ў гэты час падпрацоўваў санітарам у моргу ў Бараўлянах (Мінск). У гэты перыяд для подпісу сваіх твораў выкарыстаў само-прыніжальны псеўданім Асёл.

2006

Бярэ псеўданім А.Р.Ч., складзены з ініцыялаў савецкага серыйнага забойцы і канібала Андрэя Раманавіча Чыкацілы. Партрэт гэтага маньяка часта сустракаецца ў мастака ў працах гэтага перыяду.

2010-2016

Вучыцца ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў на аддзяленні станкавага жывапісу.

канец 2011

У галерэі сучаснага мастацтва «Ў» у Мінску адбылася першая персанальная выстава мастака - «Як у страшнай казцы», прадстаўленыя работы былі выкананы ў стылі «грубага мастацтва».

2012

Мастацкія работы А.Р.Ч. склалі альбом «Ч» ў серыі альбом «Калекцыя Партызана» (выдавецтва Логвінаў).

2013

Раман «КОНЬ», напісаны Міхаілам Сяньковым ў 2012 годзе апублікаваны выдавецтвам YAM Publishing.

2014

А.Р.Ч. зняўся ў галоўнай ролі ў фільме «Невядомы мужчына» беларускага рэжысёра Дзмітрыя Дзядка.

-

Літаратура:

Раман «Набытая пачварнасць» 2009.

Раман «ЗРУБ», 2010.

Раман «Бабуліна хвароба», 2011.

Раман «Гульні», 2011.

Раман cancer, 2012.

Раман «КОНЬ», 2012. Быў апублікаваны выдавецтвам YAM Publishing ў 2013 годзе.

Раман «Ялта», 2013.

-

Кіно:

Мастак зняў фільм Game Over (2003).

-

Музыка:

Міхаіл Сянькоў запісаў некалькі альбомаў эмбіенту. Адзін з музычных праектаў называецца «Маўчанне гидроцефала», другі - «Чорнае сонца». Таксама быў запісаны сумесны музычны праект са "СТРУП" пад назвай "ТОIТ".

-

Мастак аб сваёй практыцы (2018):

«Акадэмічны ар брут»- на першы погляд дзікаватае словазлучэнне. Але менавіта пра яго я хачу сёння пагаварыць. Так я вырашыў «пазначыць» свой стыль у жывапісу, у якім працую, сваю мову. Я лічу, кожны мастак па меры сіл абавязаны стварыць і развіць свой унікальны стыль. Вядома, за час існавання мастацтва зроблена практычна ўсё. Таму сёння кожны новы стыль - альбо сплаў ўжо існуючага, альбо праца з новымі тэхналогіямі.

Трохі распавяду аб маім шляху станаўлення, і пра тое, як я прыйшоў да свайго стылю.

Маё мастацтва можна аднесці да «ар брут» да пэўнага перыяду. З некаторымі папраўкамі, вядома. З уласцівых стылю крытэрыяў мае працы таго часу мелі: непрафесіяналізм, спантанны характар ​​і незалежнасць ад культурных шаблонаў. Ключавым момантам у жанры «ар брут» з'яўляецца тое, што творца альбо душэўна хворы, альбо інвалід, альбо нейкі дзівакаваты маргінал - нікім з іх я ніколі не з'яўляўся. У любым выпадку мой «графічны», або, яшчэ яго можна назваць, «даакадэмічны» перыяд ўмоўна ўсё ж можна аднесці да гэтага стылю.

Я больш схіляюся да вызначэння свайго мастацтва праз экспрэсіянізм (ад лац. Expressio, «выраз»). Экспрэсіянізм імкнецца не столькі да рэпрадукавання рэчаіснасці, колькі да выказвання эмацыйнага стану аўтара. Для экспрэсіяністаў вышэй за ўсё суб'ектыўнасць творчага акту.

Аналізуючы свой творчы працэс, я разумеў, што ў чыстым выглядзе не з'яўляюся ні экспрэсіяністам, ні прадстаўніком «ар брут». Як мінімум з-за аднаго важнага аспекта: у экспрэсіянізму прадмет выказвання пераважае над малюнкам. У маім выпадку, асабліва калі казаць пра працы алеем, гэта не працуе. Акрамя ключавых эмацыйных складнікаў экспрэсіянізму - болю, расчаравання і страху - у маіх працах не так шмат ад стылю, які я вельмі люблю.

У выніку я задаўся пытаннем: як пазначыць той напрамак, у якім я працую сёння? «Акадэмічны ар брут» было першае, што прыйшло мне ў галаву. На маю думку, гэта вызначэнне як нельга ёміста пазначае маё месца ў сучасным выяўленчым мастацтве. Я разумею, што гэта словазлучэнне эклектычна, нават супярэчліва. Але ці не злучэнне незлучальнага і з'яўляецца тым неабходным інгрэдыентам для стварэння новага стылю?

Мастацтва любіць крайнасці, сябры. Раю памятаць пра гэта.