Архіў А.П. Снегавога, палкоўніка КДБ, зрэшты як і сам палкоўнік, узнікае як інструмент дакументацыі створаных вакол чарнобыльскай тэмы міфаў, спекулятыўных "сведчанняў відавочцаў" і адкрытай містыфікацыі. Уносячы нейкія аб'екты ў кантэкст навуковага даследавання / эксперыменту, музеефікуючы гэтыя "рэліквіі", фальсіфікуючы фатаграфічныя доказы, аўтары прапануюць задумацца пра падзею, схаваную ад нас часам, пра яе кантэкст, пра тое, як працуе гісторыя, упарадкоўваючы дакументы-сведчанні і маніпулюючы імі. Пра тое, як будуецца версія падзеі, пераканаўчая карцінка. Архіў становіцца формай даследавання кола праблем, звязаных з памяццю і забыццём, канструюючы не толькі падзеі мінулага, але выбудоўваючы сцэнары яго развіцця ў будучыні. Герой праекта, па легендзе, знаходзіцца ў чарнобыльскай зоне, седзячы ў бункеры, дакументуе анамаліі. Гэта адначасова і рэальнае месца з канкрэтнымі каардынатамі, дзе назіральнік фіксуе паранармальнае, і цалкам сфальсіфікаваны набор доказаў, і ўяўляемая прастора, напоўненая верай назіральніка. Услед за ім, яго вачыма бачым i пераконваемся мы. Скрыні з матэрыяламі, аб'екты, артэфакты і фотадакументацыя, карты з пазначэннем каардынатаў месца і часу – экспазіцыя "Архіва палкоўніка Снегавога". Тут няма абмежаванняў, аўтары дапускаюць магчымасць прыдумляць да той ступені, да якой дазваляе ўяўленне: левітацыя на закінутым заводзе, знікненне людзей. Гэта зноў жа пытанне веры і маніпуляцыя меркаваннямі і перакананнямі чалавека. Чым больш праходзіць часу пасля трагедыі, тым большы інфармацыйны вакуум ствараецца вакол чарнобыльскай аварыі і яе наступстваў. Сваім фіктыўным архівам Дзіна Даніловіч і Андрэй Кузьмянок запаўняюць гэтыя пустоты. Такім чынам, перад вамі – фіктыўны архіў аднаго навуковага даследавання, праўдзівая і сумленная маніпуляцыя фактамі, выявамі і дакументамі.

Тэкст Вольгі Рыбчынскай