engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1985
  • 1984
  • 1982
  • 1971

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1985

1984

1982

1971

Мая Амерыка

Міхаіл Баразна 1997
Дакладная дата пачатку праекта невядомая, год пазначаны прыблізна.

Апісанне праекта (крыніца: artkurator.com):

М.Барозна на працягу шэрагу гадоў здымае ўсходнебеларускую вёску з выключна кантынентальнай назвай "Амерыка". "Дзіўна, што яе назва захавалася скрозь часы сцірання з памяці гістарычных назваў", – піша мастак у тэксце да выставы. "Мяне не вельмі цікавіць, хто і навошта так назваў гэтую вёску, не хацелася ў гэтым ландшафце штучна акцэнтаваць увагу на нечым забаўляльным, публіцыстычным. З-за гэтага можна не ўбачыць галоўнага". М.Барозна здымаў беларускую Амерыку і тады, калі ў ёй стаялі дамы, жылі людзі, быў дарожны паказальнік "Амерыка"; здымаў і потым, калі дамы сталі разбурацца, калі застаўся толькі адзін, апошні "амерыканец"; здымаў, калі вёскі ўжо не стала. Мастак быў адначасова і фатографам, і куратарам уласнага праекту. Гэты праект уключаў у сябе таксама акцыю "Закрыццё беларускай Амерыкі", якая адбылася ў 1997 годзе ў самой вёсцы.

Праект "Мая Амерыка" выстаўляўся ў Мінску восенню 1998 года, і менавіта гэтая экспазіцыя затым была прадстаўлена ў Дортмундзе. На выставе можна было ўбачыць не толькі хранікальна-дакументальную здымку, але і фатаграфіку з выкарыстаннем архіўных матэрыялаў, фрагментаў старых карт і лістоў пажоўклых кніг, і здымкі акцыі "Закрыццё беларускай Амерыкі". Дортмундская выстава, як да таго і мінская, выклікала вялікую цікавасць менавіта нестандартнасцю аўтарскага падыходу, шырынёй творчага мыслення. Сваю ролю адыграў, зразумела, і тагачасная асаблівая цікавасць нямецкага грамадства да краін Усходняй Еўропы. Пасля перапрацаваны і пашыраны праект быў паказаны ў рамках 8 Балтыйскай трыенале сучаснага мастацтва ў Вільні ў 2000 годзе; здымкі на мясцовасці і праца над праектам працягваюцца і дагэтуль.