Тэма цудаў і смерці, жалю і болю заўсёды вабіла маю бабу Гэлену, таму, як толькі ў Смаргоні з'явілася Грамадства Шчаслівай Смерці, бабуля ўступіла ў яго з радасцю. Да таго ж, мая баба Гэлена – адданая каталічка, якая прымае ўсё, што ад каталіцкай царквы, куды яна хадзіла кожны дзень спяваць у хоры для жывых. А калі хто паміраў, яе голас гучаў для нябожчыка. І так было, пакуль яна не вырашыла легчы ў ложак і чакаць шчаслівай смерці.
"Гэта як дзед наш, са свечкай, сам трымаў і крыж пацалаваў, хутка памёр і пры памяці, ксёндз прычасціў, шчасліва памёр", – растлумачыць баба Лена пасля таго, як не стане дзеда Юзіка, які ўсё варочаў яе цела на ложку ды націраў спіртамі. Яны часта спрачаліся, хто памрэ першым. Дзед першы, а бабуля ляжыць як і ляжала, рыхтуючыся да шчаслівай смерці. Смерць не прыходзіць, толькі сон: стаіць Гэлена каля вялізных варот Раю сярод чаргі людзей ды задаволена пазірае за вароты, вабяць яе дзівосныя сады, але голас кажа: "Не час".
Ужо прайшло сем гадоў. Ложак стаў месцам малітвы і плачу. Агнём гараць косткі Гэлены, быццам у катле сярод пекла, як на тых карцінках, што паказвала мне бабуля ў дзяцінстве праз навуку каталіцкай веры. Амэн.
- 2024
- 2023
- 2022
- 2021
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
- 2012
- 2011
- 2010
- 2009
- 2008
- 2007
- 2004
- 2003
- 2002
- 2001
- 2000
- 1999
- 1998
- 1997
- 1996
- 1995
- 1994
- 1993
- 1992
- 1991
- 1990
- 1989
- 1988
- 1987
- 1985
- 1984
- 1982
- 1971
bel Пераклад чакае праверкі
Грамадства Шчаслiвай Смерцi
2019–2020