У серыі работ «Прывіды» мастак звяртаецца да пасляваенных разбурэнняў і сучасных ландшафтаў Мінска ды праблематызуе афіцыйны канон гістарычнай памяці праз міфалагему і «здань» пераможанага фашызму. Грамовіч выкарыстоўвае графічныя элементы антыфашысцкіх карыкатур беларускіх мастакоў з выдання часоў вайны «Раздавім фашысцкую гадзіну». Гэтыя несамавітыя, выхапленыя з кантэксту элементы – траекторыя палёту снарада, аскепкі выбухаў і фрагменты целаў, карпусы збітых самалётаў – нагадваюць пра страх перад разбурэннем, пра руіны Мінска.