Нашае дзяцінства прайшло ў краіне, якой ужо няма, бо ўжо не існуе тых каштоўнасцяў, якія належалі ёй. Мы выраслі недзе на стыку эпох і ўвайшлі ў свет электронных імпульсаў і капіталізму. Што вызначае асабістыя каштоўнасці нашага агульнага мінулага і сапраўднай гісторыі?

У гэтым праекце мы шпіёнам за сабой, за паводзінамі ў тых сітуацыях, дзе нельга дакладна вызначыць, хто ці што выбірае стратэгію нашых дзеянняў: самі мы ці стэрэатып, звычка, набыты раней рэфлекс.

Кожны з нас аказваўся ў сітуацыі, калі праведзеная праца выглядае дзіўна, нелагічна ў сістэме індывідуальных каштоўнасцей сённяшняга дня. Як мы прымаем рашэнні, і ці можам мы поўнасцю кантраляваць гэта, змяніўшы спадчынны код паводзін?

Мы ствараем "нармальныя" паўсядзённыя гісторыі і зноў іх перажываем. Гэта стварае агульны фіктыўны выбліск у нашым успаміне. Выява тут — гэта дакумент гэтай памяці, здольнасць распазнаць наш уласны шаблон, месца, дзе глядач становіцца саўдзельнікам нашых дзеянняў.