Выбраныя даты:
1939
Нарадзіўся ў Прапойску (СССР, сёння Слаўград, Расійская Федэрацыя).
Скончыў Мінскае мастацкае Глебаўскае вучылішча .
У савецкі час удзельнічаў у незалежных творчых суполках, арганізоўваў андэграўндныя мастацкія выставы і.
Творчы псеўданім прыдумаў яго сябар паэт Алесь Разанаў. На старабеларускай мове «капша» азначае "магільны дух", "магільшчык".
Канец 2008
Адбылася апошняя прыжыццёвая выстава .
2012
Памёр у Мінску. За некалькі гадоў да смерці мастак амаль перастаў выходзіць з дому. Ён больш не мог маляваць. Ён працаваў у тэхнікуме калажу, які асвоіў у росквіце сваёй кар'еры.
-
Успаміны Алеся Разанава:
«Тодар жыў і тварыў насуперак відавочнасьці, насуперак нейкім правілам усталяваным, творачы немагчымае. Ён йшоў сваёй дарогай і слухаўся свайго ўнутранага голасу. Мы жылі непадалёку ад пекла аднаго. Ён часта прыносіў свае карціны, у асноўным намаляваныя на бумажных аркушах. І тады гэта быў у нас як бы сумесны творчы час — я даваў названы гэтым творам. Таму добра знаёмы з тым, што выяўлялася з-пад яго рукі. У ягоных творах жыцьцё як бы выходзіла ў нейкае наступнае вымярэньне. Цяпер Тодар сам выйшаў у гэтае наступнае вымярэньне. Пажадаем яму плённай шчасьлівай далейшай дарогі» .
-
Успаміны Таццяны Гаранскай:
“Ён, Марачкін, Віктар Маркавец, Алесь Разанаў рабілі падпольныя выставы, прысьвечаныя Казіміру Малевічу. Яны там праводзілі і лекцыі пра Малевіча - калі гэтае імя было забараненае ў Беларусі, пра авангарднае мастацтва - калі нават гаварыць пра яго забаранялася» .
-
Успаміны Алеся Марачкіна:
«Такі, да прыкладу, твор, як вялізнае палатно пад назвам „Прысьвячэньне чылійскім паэтам“, а насамрэч — гэта прысьвячэньне рэпрэсаваным пісьменьнікам Беларусі, бо ў савецкія гадзіны ён хаваў сапраўдную ідэю гэтага твора.
[...]
Ён застаўся чалавекам вольным, не зацугляным сацрэалізмам, не зацугляным палітыкай партыі, бальшавізмам, бо ён быў дасьведчаны ў эўрапейскай культуры, а перадусім у мастацтве канца дзевятнаццатага — пачатку дваццатага стагодзьдзя. Як на мой погляд – гэта быў першы мастак такога сюррэалістычнага, абстрактнага характару. Апошнія гады ён цяжка хварэў, і вось, на жаль, мастака, грамадзяніна, беларуса не стала» .