Мастацтва, дзе аўтарка адначасова прадстаўляе ідэю і прымае ўдзел у самім дзеянне, называецца перформансам. Як правіла, дадзены від мастацтва мае выразны план або сцэнар, але не адмаўляе момант імправізацыі, а для ажыццяўлення патрэбныя 4 элемента: час, месца, цела мастачкі і стаўленне мастачкі і гледача. Змест перформансаў наганяе гледача знянацку, уключае ва ўзаемадзеянне з мастацтвам і жыццём, прымушае паглядзець з радыкальна іншага пункта гледжання на сябе, жыццё і адбывалае ў міры, вызваляе мастацтва ад умоўнасцяў, спараджае мноства пытанняў і не дае адказы.

Нараджэнне новых незалежных дзяржаў, пры падзенні СССР, садзейнічае зараджэнню перформансу на постсавецкай прасторы. Гэта звязана з памяншэннем ціску з боку ўрада і жаданнем художниц эксперыментаваць, выказвацца і ўводзіць новаўвядзенні. Гэты кароткачасовы пераходны перыяд аказаў моцны ўплыў на далейшае развіццё мастацтва, у прыватнасці беларускага.

Аўтаркай першых перформансаў у Беларусі сілкуецца Людміла Русава. У яе творчасці гэты від мастацтва прасочваўся да таго, як сам тэрмін “перформанс” быў уведзены ў беларускай мастацкай супольнасці. Яна прасоўвала каштоўнасць індывідуалізму, асабістай аўтаноміі і незалежнасці. У 1997 годзе ў галерэі "Шостая лінія" праходзіць тыдзень перформансу, прысвечанай рэжысёру і рэфарматару сцэны Арто, у якім удзельнічае Людміла Русава. Гэта была першая спроба сабраць незалежныя творчыя сілы Беларусі. У сувязі з закрыццём галерэі, фестываль не паўтарыўся.

Віктар Пятроў, яшчэ адзін першапраходзец у жанры перформансу. Пераважна выстаўляў свае пэрфарматыўныя праекты ў польскіх галерэях, якія пачалі актыўна выстаўляць мастацтва беларускага андэграўнду. З 1999 года мастак з'яўляўся кіраўніком, арганізатарам і ўдзельнікам міжнароднага фестывалю перформансу "Навінкі", які штогод праходзіць у Мінску, які зрабіў на некалькі гадоў Мінск і Беларусь цэнтрам прэзентацыі перформансу ва Усходняй Еўропе. Удзельніцай першых чатырох фестываляў была і Людміла Русава. За гісторыю фестывалю было праведзена больш за 500 перформансаў і акцый, у якіх прынялі ўдзел больш за 300 замежных артыстаў. Для беларускіх мастакоў гэта была магчымасьць выстаўляцца на міжнароднай арт-пляцоўцы.

З 2018 года ў Мінску праводзіцца міжнародны фестываль ПЕРФАРМЕНСК. Падзея накіравана на прэзентацыю перфарматыўнага мастацтва і работ у такіх галінах, як эксперыментальны тэатр, перформанс-арт, саўнд-арт, інтэрмедыя. Таксама звяртаецца ўвага на новыя, гібрыдныя формы мастацтва.

Іншыя яркія прадстаўнікі беларускага перфарматыўнага мастацтва: Ірына Ануфрыева, гурт “Чырвоны Баршчэўнік”, гурт “Бергамот”, Сяргей Ждановіч, Зміцер Вішнёў, Ігар Кашкурэвіч, Алесь Пушкін, Дзяніс Раманоўскі, Аляксандр Сарна і інш.

З'явіліся дэлегаваныя перформансы, калі аўтары выступаюць як куратаркі, арганізуючы не ўласнае цела, але чужыя целы. Формай дэлегаванага перформансу з'яўляецца перформанс масавы, народны — папулярныя зараз флэшмобы ці манстрацыі.