З тэксту маніфеста "Беларускага клімату" (1987):
«Калі надыходзіць ноч, кожны з нас бярэ па фотаапараце і маленькім малаточку і вылазіць на паверхню з мааааленькага люка… Мы ўзбіраемся на верх развалін, гэта не так проста і глядзім удалячынь. Нам даводзіцца лезці па парослых мохам камянях (баімся сарвацца), потым мы сядзім наверсе і глядзім удалячынь. Паступова месяцовае святло становіцца глейкім і жоўтым і закрывае нам карціну. Тады мы дастаем малаточкі, разбіваем заднюю сценку камер і аб'ектывы і глядзім у атрыманыя дзірачкі. Праз нейкі час мы пачынаем пазяхаць, тады злазаем і сыходзім спаць».
Выбраныя даты:
28 лістапада 1987
Калектыў заснаваны ў Мінску (БССР, сёння Рэспубліка Беларусь) у той час, калі сталі адбывацца прыкметныя перамены ў культуры Беларусі: узмацніліся авангардныя рухі, узрасла цікавасць да перфарматыўных практыкаў і эксперыментальнай фатаграфіі.
1991
Была створана важная частка спадчыны "Беларускага клімату" – серыі фатаграфій кшталту праектаў "Пакарэнне беларускіх пустыняў" і "Аэранаўты" (абедзве 1991 года), якія былі зняты падчас іх акцый на пясчаных кар'ерах пад Заслаўем. На фота напаўаголеныя ўдзельнікі гурта па-дзіцячы гуляюць у «вайнушку». Выявы выпраменьваюць свабоду і эйфарыю часу і звяртаюцца да табуяванага тады агалення і эстэтыцы бунту. У гэтых фатаграфічных серыях адчуваецца моцны ўплыў кіно: напрыклад, фільмаў Сяргея Параджанава, магічнага рэалізму з любоўю да містыфікацый, а таксама эзатэрычнай літаратуры ў духу Хорхе Луіса Борхеса. Самі фота праекты і суправаджальныя тэксты гурта нярэдка афармляліся ў кнігі.
1996
Гурт перастаў актыўна дзейнічаць. Наступны час удзельнікі гурта займаліся індывідуальнымі праектамі і ладзілі прэзентацыі сваёй дзейнасці на шматлікіх міжнародных пляцоўках.
2012
Пасля 16 гадовага перапынку гурт працягнуў сваю дзейнасць.