engrus
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
  • 2004
  • 2003
  • 2002
  • 2001
  • 2000
  • 1999
  • 1998
  • 1997
  • 1996
  • 1995
  • 1994
  • 1993
  • 1992
  • 1991
  • 1990
  • 1989
  • 1988
  • 1987
  • 1985
  • 1984
  • 1982
  • 1971

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2004

2003

2002

2001

2000

1999

1998

1997

1996

1995

1994

1993

1992

1991

1990

1989

1988

1987

1985

1984

1982

1971

bel Аўтаматычны пераклад

Марына Напрушкiна

1981

Мастачка, куратарка, актывістка.

Жыве і працуе ў Берліне.

-

Спасылкі:

Персанальны сайт Марыны Напрушкінай.

Выбраныя падзеі

Выбраныя серыі твораў

Выбраныя творы

Асацыяваныя ўстановы

Артыкулы на KALEKTAR

Спадарожныя дакументы

Выбраныя даты:

1981

Нарадзілася ў Мінску (БССР, сёння Рэспубліка Беларусь).

З 1997 па 2000 г. вучыцца ў Мінскім мастацкім вучылішчы ім. А. Глебава, Мінск. З 2000 па 2004 - студэнтка Дзяржаўнай Акадэміі мастацтваў Карлсруэ, Германія. З 2004 па 2008 навучаецца ў Акадэміі прыгожых мастацтваў, Франкфурт-на-Майне, Германія (клас Марты Рослер).

Па асобных канкрэтных праектах Напрушкіна ўзаемадзейнічае з мясцовымі ініцыятывамі, узмацняючы, такім чынам, голас контрпрапаганды адзін аднаго. Вырабленыя мастачкай газеты "Пераканаўчая перамога: дзве гісторыі, як гэта было насамрэч" і "Беларускае самакіраванне", 2011-2012, актывісты ў Беларусі раскідвалі па паштовых скрынях. Кніжку-размалёўку “Мой тата – міліцыянер. Што ён робіць на працы? (2011) Марына зрабіла ў межах кампаніі супраць гвалту над жанчынамі, і яе таксама распаўсюджвалі па немастацкіх каналах.

"Парк для супольнасці" ў Любліне (2013, у рамках фестывалю мастацтва ў публічнай прасторы Union) мастачка стварала сумесна з мастаком Паўлам Альтхамерам, жаночым аб'яднаннем "Сялянка" з беларускай вёскі Залессе і памочнікамі-энтузіястамі з Украіны, Варшавы і Берліна.

Стварэнне работ, якія адштурхваюцца ад пэўнага кантэксту і рэагуюць на канкрэтную грамадска-палітычную праблему - адзін з напрамкаў дзейнасці Напрушкінай. Яшчэ больш важную задачу Напрушкіна бачыць у фарміраванні ўстойлівых, жыццяздольных ініцыятыў, якія былі б у стане дзейнічаць доўгатэрмінова і аўтаномна. Яе "Інстытут будучыні" ў Мінску - гэта адукацыйная платформа на стыку палітыкі, мастацтва і фемінізму. У Берліне яна арганізавала і кіруе ініцыятывай сярод суседзяў па падтрымцы бежанцаў ( neuenachbarschaft.wordpress.com ). Уцекачам, якія прыбываюць у Германію і рыхтуюцца да судоў, можа быць карысная Марыніна "Бібліятэка бежанца" (Refugees' Library) - архіў спраў, якія разглядаюцца Берлінскімі судамі (refugeeslibrary.wordpress.com ).

"Бясслаўныя людзі", як іх называў Фуко, тыя, "пра якія калі і даведаюцца, то толькі ў момант іх перасячэння з уладай" - з'яўляюцца галоўнымі героямі і саўдзельнікамі работ Напрушкінай. Іх галасы яна дапамагае пачуць і артыкуляваць.