Мастачка, адна з ключавых прадстаўніца беларускіх перформанса. Аўтарка першага перформансу ў Беларусі.

Была ўдзельніцай творчых аб'яднанняў "Плюраліс", "Форма".

Людміла Русава з'яўляецца легендай беларускага мастацтва і піянеркай перформансу, імя якога звязана з развіццём і папулярызацыяй перфарматыўных практык у Беларусі. Перфоманс прысутнічаў у творчай біяграфіі Людмілы Русавай яшчэ да таго, як уласна тэрмін увайшоў ва ўжытак беларускай мастацкай супольнасці. Праз "паездкі за горад" у студэнцкія часы, працы "Люстраны крыж ½" (Грузія, 1989) і акцыі, прысвечаныя Казіміру Малевічу ("Супрэматычнае ўваскрашэнне Казіміра", 1988 – Віцебск, 1989 – Мінск, 1990 – Масква), рэалізаваныя з Ігарам Кашкурэвічам, Людміла Русава асвойвала новую гэтую мову мастацтва, яе ўласцівасці і магчымасці.

У 1990-я гады ў Беларусі так і не адкрыўся паўнацэнны цэнтр сучаснага мастацтва, падобны да тых, якія ўзнікалі ў іншых пост-сацыялістычных краінах. У пэўным сэнсе падобную функцыю ўзяла на сябе галерэя "Шостая лінія" (1992–1998). У перформансе Людмілы Русавай "Пасля", паказаным у апошнія дні існавання галерэі, у поўнай меры адбіліся безвыходнасць і непрагляднасць блізкай будучыні.

Людміла Русава, вызначаючы сябе як постструктуралістку, у сваіх працах усё ж нязменна схіляецца ў бок метафізікі з яе абсалютамі і верай у вечныя ісціны, што знайшло адлюстраванне ў тэкставай форме ў апублікаванай ёю кнізе тэкстаў, маніфестаў і вершаў "Насквозь" (1999).

Жыла і працавала ў Менску.